Acıları Belgelerken Acının Taaa Kendisi Olmak…

Talana karşıysan ve de ranta.. ve de ülkenin parsel parsel satılmasına. Binlerce ağacın termik santrallere kurban edilmesine.. karşıysan ve de bu lanet düzenin çarkına çomak sokmaktaysan, güzel bir ülkenin hayalini kurmaktaysan hele, suçlusun, çok hem de.. Karşı koyanların, karşı koydukları tarafından yok edilmelerinin ülkesinde, doğal ölümler yerini en gaddar ölümlere bırakırken, için acırken, Akbelen’de bir ağacın gölgesinde kamerası yanıbaşında dinlenirken gördüğün o cesur gazeteci en derin köşesinden yüreğini sarsıverir de, altından yer kayar sanki, öyle hissedersin...

Bir köşebaşında döve döve öldürmüşlerdi Ali İsmail Korkmaz’ı bundan tam 12 yıl önce. 

2025’in 10 Ekim günü ise işinden evine dönen Hakan Tosun’u başka bir sokakta döve döve öldürdüler. Mekanlar değişir, Eskişehir olur, İstanbul olur, Ankara olur, olur da olur ama acılar hiç değişmez aynı büyüklükte geliverir üstüne, dağ gibi, kaya gibi... çarpılıverirsin... böyle bir ülkede yaşamanın dayanılmaz ağırlığının altında kalırsın, nerede olursan ol. İstersen dünyanın başka köşelerine git, içini acıtan gerçek asla değişmez, kaçmak istersin ama kaçamazsın.

Dejavu yaşar gibi... kötü bir anının tekrarı gibi... dayak yemiş gibi tonlarca..

Acı çekmek özgürlüğü var gibi bu ülkede, olmayan tüm özgürlüklere inat.

O bir gazeteciydi.

O bir çevre dostuydu.

O gerçekleri yılmadan açığa çıkarandı.

Korkmadı, Akbelen’de köylülere destek oldu.

Korkmadı, Hatay’da evlerine el konulanları yazdı, belgeledi.

Validebağ direnişinde ön saflardaydı.

Kurtdere’nin, Samandağ’ın sesi oldu. Çevrenin, hayvanın dostu oldu, önce de insanın.

Haksızlık nerdeyse o oradaydı, haksızlıkları belgeledi, acıları da..

Talana karşıysan ve de ranta... ve de ülkenin parsel parsel satılmasına. Binlerce ağacın termik santrallere kurban edilmesine... karşıysan ve de bu lanet düzenin çarkına çomak sokmaktaysan, güzel bir ülkenin hayalini kurmaktaysan hele, suçlusun, çok hem de...

Karşı koyanların, karşı koydukları tarafından yok edilmelerinin ülkesinde, doğal ölümler yerini en gaddar ölümlere bırakırken, için acırken, Akbelen’de bir ağacın gölgesinde kamerası yanıbaşında dinlenirken gördüğün o cesur gazeteci en derin köşesinden yüreğini sarsıverir de, altından yer kayar sanki, öyle hissedersin.

Hakan Tosun, İstanbul’da bir sokak ortasında dövüle dövüle öldürüldü. Daha önce katledilen isimler gibi…

Uğur Mumcu’lar, Abdi İpekçi’ler, Metin Göktepe’ler, Çetin Emeç’ler, Hrant Dink’ler, İlhan Erdost’lar gibi.

Karanlıkları yırta yırta çalışan herkes gibi… 

Korkmayan, korkmayacak; yılmayan, yılmayacak herkes gibi.

Hesap sordu bilgilerin ışığında, belgeleriyle, filmleriyle.

Ne acı ki biz sorulacak hesaplarımızın arasına onu da ekledik.

Hakan Tosun’un anısına saygıyla…