Şair Mehmet
Mavi gökten birbirine benzer veya benzemez bulutlar geçiyor. Biz bunu doğal buluyoruz. Bulutlu hava diyoruz. Hayatımızdan da birbirine benzer demeyeceğim, hayır, daima birbirine benzemez insanlar geçiyor. Bunu da doğal buluyoruz. İnsanlı dünya diyoruz.
Kimi insan, bu dünyadan ve hayatımızdan bir bulut gibi geçmiyor. İzler bırakıyor. İyi izler. Onu güleç bir yüzle düşünüyoruz. Bir harup ağacının şefkatiyle anımsıyoruz. Bir yağmur rahmetiyle.
Böyle insan azdır. Koca köyde belki birkaç tanedir.
Mehmet, böyle anılacak biri. Anılacak biri dedim, çünkü iki gün önce Mehmet’i unutuluşa uğurladık.
Evet, ölüm bir unutuluştan başka nedir ki?
Mehmet’le Hayıtbükü’nde incir satarken konuşurduk. İnsanların kendisini pek anlamadığını söylemişti bir keresinde. Çok haklıydı. İnsanların insanları anlaması için vakitleri yoktu çünkü. Yada istekleri.
O yüzden Mehmet, şiire sığınmıştı. Herşeyi kendince şiirleştiriyor, dünyayla öyle başa çıkmaya çalışıyordu.
Şair Mehmet’in adı bir yerlerde kalsın diye yazdım bu birkaç satırı.
Yoldan geçerken hep selam versin, selam alayım diye.
Kamil Erdem
Şair Mehmet'e saygılarımızla...
;){kind=link}
Yorumlar (0)